Za pomocą 24 fiszek poznasz wszystkie litery greckie takie jak: alfa, beta, gamma i wiele więcej. Jest to świetny sposób na rozpoczęcie swojej przygody z językiem greka. Gdy poznasz już cały alfabet grecki pisany, możesz przejść do bardziej zaawansowanych ćwiczeń i uczyć się już całych słów greckich. Dobrym sposobem nauki Ny – trzynasta litera alfabetu greckiego oznaczająca spółgłoskę nosową przedniojęzykowo-dziąsłową "n". W greckim systemie liczbowym oznaczała liczbę 50. Nauka greckiego alfabetu – samogłoski. Naukę greckiego alfabetu zaczniemy od samogłosek. Od razu zaznaczę, że cały alfabet oraz wskazówki co do nauki nazw poszczególnych liter znajdziecie pod koniec tego artykułu. Podobieństwa do polskiego alfabetu. Opis greckich samogłosek rozpoczynamy od tych, które najbardziej przypominają te Oto alfabet angielski z audio wymową liter w języku polskim dla początkujących do nauki języka angielskiego. Na tej stronie dowiesz się nie tylko wszystkich liter alfabetu angielskiego z transkrypcją, ale także jak je poprawnie pisać i wymawiać. epsilon. piąta litera alfabetu greckiego. OMIKRON. piętnasta litera greckiego alfabetu. tau. litera alfabetu greckiego (przed ipsylonem) OMEGA. (ostatnia, na końcu) litera alfabetu greckiego. trzecia litera alfabetu greckiego - hasło do krzyżówki. piąte co do wielkości miasto Hiszpanii. ★★★. marcin_siena. ? strój Afganki. Lista rozwiązań dla określenia piąta w greckim alfabecie z krzyżówki. Alfabet grecki – pismo powstałe około IX w. p.n.e., służące do zapisu języka greckiego, oraz niektórych innych języków ludów znajdujących się pod wpływem kultury greckiej. Litery alfabetu służyły Grekom także do zapisu liczb oraz jako notacja muzyczna. Alfabet ten stworzono pod wpływem kontaktów z ludami Lewantu. Definicje te podzielone zostały na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne znaczenia pasujące do hasła „ostatnia litera alfabetu greckiego” lub potrafisz określić ich inny kontekst znaczeniowy, możesz dodać je za pomocą formularza dostępnego w zakładce Dodaj nowy. Pamiętaj, aby definicje były krótkie i trafne. fi » jedna z liter alfabetu greckiego. fi » litera alfabetu greckiego. fi » nazwa dwudziestej pierwszej litery alfabetu greckiego, φ. fi » określenie średnicy. fi » phi. fi » symbol średnicy, np. rury. fi » wykrzyknik wyrażający podziw, uznanie lub niedowierzanie. fi » wyraz oznaczający lekceważenie. fi » wyraz oznaczający fi I - dwudziesta pierwsza litera alfabetu greckiego. Litera Fi (Phi) w najprostszym wydaniu to koło przebite kreską, dzielące je na dwie połowy. Wygląda jak jabłko 0eHxxJ. Na początku naszej przygody z językiem greckim warto zacząć od nauki alfabetu. Jest to w zasadzie najbardziej zrozumiały krok, ponieważ bez poznania alfabetu nie będziemy w stanie nic przeczytać ani napisać. W alfabecie greckim występują 24 litery, które odpowiadają 7 samogłoskom i 17 spółgłoskom. Co ciekawe, głosek w alfabecie jest tylko 21, ponieważ niektóre litery mają to samo brzmienie. Takimi literami są: η, ι, υ, które wymawia się jako /i/ oraz ο, ω, które wymawia się jako /o/. Istnieją również 2 litery, w których wymowie słychać dwie spółgłoski. Są to: ξ, które wymawia się jako /ks/ oraz ψ wymawiane jako /ps/. Ogólnie można powiedzieć, że alfabet grecki jest podobny w wymowie do alfabetu łacińskiego, oprócz kilku wyjątków. Najtrudniejszymi głoskami dla Polaków są: γ, δ, θ oraz w mniejszym stopniu σ. Dzieje się tak, ponieważ głoski te nie występują w języku polskim, a sposób ich wymowy jest dość specyficzny. Poniżej omówię, jak poprawnie je wymówić. Głoska γ Głoskę γ wymawia się podobnie jak polskie h z tą różnicą, że głoska γ jest dźwięczna (przy wypowiadaniu czuć drgania wiązadeł głosowych). Usta i język natomiast są ułożone w dokładnie tej samej pozycji. Głoska δ Podczas wymawiania δ język dotyka lekko górnych zębów i tworzy taką jakby łódeczkę. Powietrze, które wydobywa się z gardła podczas wymawiania tej głoski, lekko łaskocze nasze podniebienie 🙂 Głoska θ Gdy wymawiamy θ, język dotyka dolnych zębów, a powietrze bez problemu wydobywa się z ust. Głoska σ Jeśli chodzi o głoskę σ, jest to dźwięk pomiędzy polskim s a sz. Można powiedzieć, że brzmi jak zmiękczone sz, ale jest trochę bardziej syczące, zwłaszcza jeśli w wyrazie występuje kilka σ na raz. Ciekawostką jest, że w pisowni oprócz małej i dużej litery, występuje również tzw. τελικό σίγμα /teliko sighma/, czyli końcowe s. Jak sama nazwa mówi, literę tę piszemy na końcu wyrazów. Pozostałe głoski brzmią bardzo podobnie do polskich, więc nie sprawiają nam większych problemów. W poniższym nagraniu usłyszysz, jak poprawnie wymówić wszystkie litery greckiego alfabetu wraz z ich nazwą i głoską, której odpowiadają. Poza alfabetem Oprócz głosek, które występują w alfabecie, w języku greckim istnieje również 13 dźwięków, które zapisuje się za pomocą połączeń literowych (dwóch spółgłosek lub samogłosek). Specyfiką tych dźwięków jest to, że niektóre z nich wymawia się inaczej na początku wyrazu, a inaczej w środku. Ich omówieniem zajmę się innym razem, ponieważ ten artykuł dotyczy tylko alfabetu. Jeśli natomiast chcesz się dowiedzieć więcej na temat zasad wymowy tych połączeń, skorzystaj z nagrania webinaru. Jestem ciekawa, czy ten wpis pomógł Ci nauczyć się poprawnej wymowy greckiego alfabetu. Daj mi znać w komentarzu. Alfabet greckiAlfabet greckiDo poprawnego obejrzenia tej strony wymagana jest rozszerzona grecka czcionka. Jeśli takiej nie posiadasz, możesz ją pobrać stąd ..Chrystus jako alfa i omegaAlfabet grecki – powstały ok. IX w. alfabet służący do zapisu języka greckiego i języków kilku ludów znajdujących się pod wpływem kultury greckiej. Jego znaki służyły Grekom także do zapisu liczb oraz do notacji muzycznej. We wczesnej starożytności istniało wiele form alfabetu greckiego, wypartych w okresie klasycznym przez formę jońską (zachodnią), której w niezmienionej postaci używa się do dziś do zapisu języka nowogreckiego .Spis treści1 Alfabet Klasyczne litery Pozostałe litery Dyftongi i kombinacje Sposób Znaki System politoniczny i Interpunkcja grecka2 Historia alfabetu Pismo linearne A i Powstanie alfabetu Mity o powstaniu alfabetu greckiego3 Inne języki zapisywane za pomocą alfabetu greckiego4 Alfabet grecki w HTML5 Bibliografia Alfabet grecki Klasyczne litery greckieKlasyczny alfabet grecki składa się z 24 liter:LiteraNazwaWymowaTransliteracjaGrecka (klasyczna)ŁacińskaPolskaStarożytnaNowogreckaΑ αἄλφα (wym. alpha)alpha (wym. alfa) alfa [ a ] [ aː ][ a ]aΒ β ϐβῆτα (wym. beta)bēta beta [ b ][ v ]bΓ γγάμμα (wym. gamma)gamma gamma [ ɡ ][ ʝ ] przed [ e̞ ] lub [ i ];w innych wypadkach [ ɣ ]gΔ δδέλτα (wym. delta)delta delta [ d ][ ð ]dΕ ε ϵ ϶ἒ ψιλόν (wym. epsilon)epsīlon epsilon [ e ][ e̞ ]eΖ ζζῆτα (wym. dzeta)dzeta (wym. dzeta lub zeta) dzeta [ zd ] albo [ ʣ ], później [ zː ][ z ]zΗ ηἦτα (wym. eta)ēta eta [ ɛː ][ i ]e, ēΘ θ ϴ ϑθῆτα (wym. theta)thēta (wym. teta) theta [ tʰ ][ θ ]thΙ ιἰῶτα (wym. iota)iōta jota [ i ] [ iː ][ i ], [ j ]iΚ κ ϰ ϗκάππα (wym. kappa)kappa kappa [ k ][ c ] przed [ e̞ ] lub [ i ];w innych wypadkach [ k ]kΛ λλάμβδα (wym. lambda), λάβδα (wym. labda)lambda lambda [ l ][ l ]lΜ μμῦ (wym. my)my (wym. mi) my [ m ][ m ]mΝ ννῦ (wym. ny)ny ny [ n ][ n ]nΞ ξξῦ (wym. ksy), ξῖ (wym. ksi), ξεῖ (wym. ksej)xy (wym. ksi), xi ksi [ ks ][ ks ]ks, xΟ οὂ μικρόν (wym. o mikron)omicron (wym. omikron) omikron [ o ][ o̞ ]oΠ π ϖπῖ (wym. pi), πεῖ (wym. pej)pi pi [ p ][ p ]pΡ ρ ϱῥῶ(wym. rho)rho (wym. ro) rho [ r ], [ r̥ ][ r ]r, rhΣ σ ϲ ςσίγμα, σῖγμα (wym. sigma)sigma sigma [ s ][ s ]sΤ τταῦ (wym. tau)tau tau [ t ][ t ]tΥ υ ϒὖ ψιλόν, ὒ ψιλόν (wym. y psilon)ypsīlon (wym. ipsilon) ipsylon [ u ] [ uː ], później [ y ] [ yː ][ i ]yΦ φ ϕφῖ(wym. phi), φεῖ (wym. phej)phi (wym. fi) phi [ pʰ ][ f ]phΧ χχῖ (wym. khi), χεῖ(wym. khej)chi chi [ kʰ ][ ç ] przed [ e̞ ] lub [ i ];w innych wypadkach [ x ]khΨ ψψῖ (wym. psi), ψεῖ (wym. psej)psi psi [ ps ][ ps ]psΩ ωὦ μέγα (wym. o mega)oměga omega [ ɔː ][ o̞ ]o, ō Pozostałe litery greckiePewne litery występowały w piśmie greckim tylko w okresach archaicznym, średniowiecznym, w niektórych dialektach lub do zapisu cyfr (digamma, stigma, heta, san, szo, koppa i disigma). Litera szo została dodana do alfabetu greckiego w celu zapisu głoski /ʃ/ w języku baktryjskim, podczas gdy ligatura stigma stanowiła połączenie sigmy i literowyz alfabetu fenickiego transliteracja digamma [ w ]Waw wāww stigma [ st ]st heta [ h ]Heth ḥēthh san [ s ]Sade ṣādēs szo [ ʃ ]Sade ṣādēsh koppa [ q ] qōphq disigma [ sː ], [ ks ], [ ts ]Sade ṣādēss Dyftongi i kombinacje literoweKombinacja literowaWymowaUproszczona transliteracja archaicznaklasycznanowogreckaᾰι, αι [ aɪ ][ e̞ ]ai lub ajᾱι, ᾳ[ aːɪ ][ aː ][ a ]a lub āει[ eː ][ eː ][ i ]ei lub ejηι, ῃ[ ɛːi ][ ɛː ][ i ]e lub ēοι [ oɪ ][ i ]ojῠι, υι[ yɪ ][ yː ][ i ]yi lub yjῡι, υι[ yːi ][ yː ][ i ]yi lub yjωι, ῳ[ ɔːɪ ][ ɔː ][ o̞ ]o lub ōᾰυ, αυ [ aʊ ][ av ] przed samogłoską lub spółgłoską dźwięczną;[ af ] przed głoską bezdźwięcznąau, avᾱυ, αυ [ aːʊ ][ av ] przed samogłoską lub spółgłoską dźwięczną;[ af ] przed głoską bezdźwięcznąau, āvευ [ eʊ ][ e̞v ] przed samogłoską lub spółgłoską dźwięczną;[ e̞f ] przed głoską bezdźwięcznąeu, evηυ [ ɛːʊ ][ iv ] przed samogłoską lub spółgłoską dźwięczną;[ if ] przed głoską bezdźwięcznąeu, ēvου[ oʊ ][ oː ][ uː ][ u ]u, ū, ouωυ**[ ɔːʊ ][ ][ ]oy, ōyγγ* [ ŋɡ ][ ŋɡ ] w wymowie formalnej (palatalizowane do [ ɲɟ ] przed [ e̞ ] lub [ i ]),ale często redukowane do [ ɡ ] (palatalizowane do [ ɟ ] przed [ e̞ ] lub [ i ]);w pewnych przypadkach wymawiane także jako [ ŋɣ ] (palatalizowane do [ ɲʝ ] przed [ e̞ ])ngγκ* [ ŋk ]Na początku wyrazu [ ɡ ] (palatalizowane do [ ɟ ] przed [ e̞ ] lub [ i ]);w innych przypadkach [ ŋɡ ] (palatalizowane do [ ɲɟ ] przed [ e̞ ] lub [ i ]),często redukowane do [ ɡ ] (palatalizowane do [ ɟ ] przed [ e̞ ] lub [ i ]nkγξ*[ ŋks ][ ŋɡz ]nksγχ*[ ŋkʰ ][ ŋx ][ ɲç ] przed [ e̞ ] lub [ i ];w innych przypadkach [ ŋx ]nch, nkhμπ [ mp ]Na początku wyrazu [ b ];w innych przypadkach [ mb ], często redukowane do [ b ]mpντ [ nt ]Na początku wyrazu [ d ];w innych przyadkach [ nd ], często redukowane do [ d ]nt* Niektórzy twierdzą, żę [ ŋ ] ( spółgłoska nosowa miękkopodniebienna ) jest osobnym fonemem . Sposób pisaniaBustrofedonPoczątkowo pismo greckie zapisywano od prawej do lewej, jak pisma semickie. Następnie rozpowszechnił się system zwany bustrofedonem (gr. βουστροφηδόν, "jak wół orze bruzdy") w którym pisano przemiennie od prawej do lewej i od lewej do prawej – najpóźniejsze znane zastosowania tego systemu pochodzą z Gortyny na Krecie (V w. w Atenach już od ok. 550 pisano od lewej do grecy pisali wszystkie litery, wyrazy i zdania jednym ciągiem – nie znali minuskuły , odstępów między wyrazami, znaków diakrytycznych ani interpunkcyjnych . W związku z faktem, że lektura tekstu pisanego jednym ciągiem jest trudna, dla rozdzielenia niektórych wyrazów w inskrypcjach używano czasem pionowej kreski lub pionowego rzędu trzech kropek. W starożytności pisano wyłącznie kapitałą (używanym na inskrypcjach i zwojach pismem o kształtach kanciastych) i kursywą (stosowaną od V. w. w pismach o charakterze urzędowym), dopiero w IX w. weszła w użycie minuskuła . Znaki diakrytycznePismo greckie posiada trzy znaki diakrytyczne na oznaczenie akcentu , dwa znaki diakrytyczne na oznaczenie dyftongów, dwa znaki diakrytyczne na oznaczenie przydechów oraz rzadko występujący znak (łac. spiritus)Zaczynające się od samogłoski lub dyftongu słowa greckie otrzymują przy tej samogłosce lub dyftongu znak diakrytyczny na oznaczenie przydechu. W dyftongach znak przydechu stawia się przy drugiej samogłosce z dyftongu. Są dwa znaki na oznaczenie przydechu:῾ – przydech mocny (spiritus asper) wymawiany podobnie jak polskie h,᾿ – przydech słaby (spiritus lenis), samogłosek i dyftongów przydech otrzymuje litera ro. Jeśli znajduje się ona na początku wyrazu, litera ro zawsze otrzymuje przydech mocny. Podwójna litera ro, znajdująca się zawsze w środku wyrazu, otrzymuje przydech słaby nad pierwszą literą, przydech mocny nad drugą – często w typografii tych przydechów się nie zaznacza, jednak w transkrypcji zbitkę ρρ oddaje się z reguły jako – harmoniaἰδέα – idea, pojęcieΕὐρώπη – Europaῥῶ – litera roΒορρᾶς lub (rzadziej) Βοῤῥᾶς – Boreasz, wiatr północnyOznaczanie akcentówJęzyk grecki posiada trzy rodzaje akcentów. Wprowadzone przez gramatyków aleksandryjskich oznaczenia akcentów zaznaczane są przy każdym słowie, prócz nielicznych słów nieakcentowanych – ( enklityk i proklityk ). Akcenty te to akcent wysoki (łac. (accentus) acutus, gr. ὀξύς, ostry), akcent niski (łac. (accentus) gravis, gr. βαρύς, ciężki, stłumiony) i akcent przeciągły (łac. (accentus) circumflexus, gr. περισπώμενος, zagięty).Przykłady:Acutus: φίλος – przyjacielGravis: Nie stoi nad pojedynczym wyrazem, występuje zawsze w toku zdania zastępując acutus stojący na ostatniej zgłosce wyrazu, o ile nie następuje po niej znak przestankowy lub δῆμος – ludAkcenty i przydechyJeśli wyraz zaczynający się od samogłoski pojedynczej piszemy małą literą, znaki przydechu i akcentu stawiamy nad wyraz zaczynający się od samogłoski pojedynczej piszemy dużą literą, znaki przydechu i akcentu stawiamy przed samogłoskąJeśli wyraz zaczyna się od dyftongu, znaki akcentu i przydechu stawiamy nad drugą literą dyftongu, niezależnie od tego, czy wyraz piszemy małą czy dużą literąAkcenty i przydechy przy dyftongach niewłaściwych z ι adscriptum lub subscriptum zapisuje się jak w wyrazach zaczynających się od pojedynczej i gravis stawiamy po znaku przydechu, circumflexus nad znakiem greckie dzielą się na właściwe i niewłaściwe (wymawiane jako pojedyncza samogłoska). Właściwe to αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ηυ. Niewłaściwe to ᾳ, ῃ, ῳ, ου. Jeśli wyraz piszemy wielką literą, we wszystkich dyftongach duża jest tylko pierwsza litera składowa. Znak diakrytyczny przy dyftongach niewłaściwych ᾳ, ῃ, ῳ pochodzi od małej litery jota i nazywa się iota subscriptum. Jeśli dyftongi te piszemy wielką literą, pierwszą literę dyftongu zapisujemy jako wielką literę, jotę zapisujemy zaś obok, ale nie wymawiamy (nazywając ją wtedy iota adscriptum, tj. Αι, Ηι, Ωι). Ułatwieniem w określeniu czy Αι jest dyftongiem właściwym, czy nie, jest fakt, że w przydech i akcent w dyftongach właściwych stoi na drugiej głosce, w niewłaściwych zaś na pierwszej, np. dyftong właściwy: αἰ-Αἰ, dyftong niewłaściwy więcej: fonetyka greckaTremaKoronisZnaki filologicznePrzykłady połączeń znaków diakrytycznych System politoniczny i monotonicznySystem politoniczny jest historycznym systemem ortografii języka greckiego kształtującym się od czasów hellenistycznych do końca czasów bizantyjskich. Dla języka nowogreckiego zastąpiono go w 1982 systemem monotonicznym, przy czym wielu Greków wciąż stosuje system politoniczny. Cechą charakterystyczną systemu politonicznego jest rozbudowana diakrytyka oddająca starożytną wymowę języka monotoniczny ortografii greckiej jest uproszczoną formą ortografii języka nowogreckiego wprowadzoną przez parlament grecki w 1982 , tak dla Katharewusy , jak i dla Dimotiki . Zastępuje on tradycyjne greckie akcenty (acutus, gravis i circumflexus) jednym, oznaczającym dotąd acutus (´). Porzuca także użycie spiritus asper i spiritus ortografii motywowano faktem, że ortografia politoniczna jest skomplikowana i trudna do nauczenia się, znaki diakrytyczne systemu politonicznego nie oddają żadnych właściwości współczesnej wymowy, dając informację tylko o etymologii słów i ich wymowie starożytnej. System monotoniczny jest odrzucany przez wielu Greków, sądzących, że system politoniczny stwarza więź z przeszłością. Cerkiew grecka wciąż używa systemu politonicznego. Drukuje się w nim wciąż wiele książek. Fakt, że greka nie była w starożytności zapisywana za pomocą systemu politonicznego, który został wprowadzony stopniowo w czasach bizantyjskich, utrudnia jednak jego obronę. Grekę klasyczną wciąż powszechnie zapisuje się za pomocą systemu politonicznego. Modlitwa Pańska w systemie monotonicznym i politonicznymSystem monotonicznySystem politonicznyΠάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς αγιασθήτω το όνομά σου·ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης·τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον·και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών·και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον·καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφελήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ρῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ Interpunkcja greckaW języku greckim od okresu hellenistycznego stosuje się cztery znaki interpunkcyjne :. – kropka pełni te same funkcje, co w pisowni polskiej,, – przecinek pełni te same funkcje, co w pisowni polskiej,znak · pełni funkcję średnika i dwukropka ,wyglądający identycznie jak średnik znak ; pełni funkcję znaku zapytania . Historia alfabetu greckiego Pismo linearne A i BPierwszym pismem Greków, używanym w dialekcie mykeńskim , było powstałe w XIV w. pismo linearne B , wywodzące się od najprawdopodobniej przedgreckiego pisma linearnego A . Odkrywcą pisma linearnego B jest Arthur Evans , odczytali je w 1952 brytyjski architekt Michael Ventris i filolog klasyczny John Chadwick . Nieodczytane pismo linearne A składa się z ok. 110 znaków, prawdopodobnie sylabicznych. Pismo linearne B składa się z ok. 90 znaków sylabicznych. Zapisywane było na tabliczkach glinianych (choć mogły istnieć też inne, mniej trwałe formy zapisu), przechowanych przede wszystkim w Knossos , a także w Mykenach , Pylos , Tebach i Tirynsie . Z pismem lineranym B spokrewnione jest zawierające 55 znaków sylabiczne pismo cypryjskie (sylabariusz cypryjski), zachowane do V w. Pismo linearne B było źle przystosowane do fonetyki języka greckiego, co jest prawdopodobną przyczyną braku znanych tekstów literackich z okresu mykeńskiego. Całkowicie wyszło z użycia wraz z wędrówką Dorów (XII w. Powstanie alfabetu greckiegoAlfabet grecki wywodzi się najprawdopodobniej z alfabetu paleohebrajskiego (wschodniosemickiego), który jest przodkiem także alfabetu fenickiego i alfabetu hebrajskiego . Powstał w X lub IX w. p. na skutek kontaktów handlowych Greków z ludami Lewantu . Świadczy o tym podobieństwo kształtu liter, podobieństwo nazw liter i przekazy mitologiczne (zob. Kadmos ). Pismo paleohebrajskie było pismem spółgłoskowym, Grecy zaadaptowali do zapisu samogłosek paleohebrajskie znaki oznaczające nie występujące w języku greckim spółgłoski laryngalne. Mimo dodania znaków oznaczających samogłoski alfabet grecki nie był doskonały, brakowało mu bowiem oznaczeń dwuznaków i rozróżnienia zapisu części samogłosek różniących się iloczasem (alfy, joty i ipsylonu), ponadto występowały znaki oznaczające zbitki spółgłosek. Według pewnych teorii współczesnych alfabet grecki nie wywodzi się od alfabetu fenickiego , a jedynie ma z nim wspólnego przodka, jeden z alfabetów anatolijskich bądź kananejskich. Mity o powstaniu alfabetu greckiegoMitografowie podają, że pięć samogłosek alfabetu greckiego oraz spółgłoski beta i tau wynalazły Mojry lub Io , siostra Forneusa . Pozostałe jedenaście spółgłosek wynalazł Palamedes, syn Naupliosa. Grecki bóg Hermes ujął głoski w pismo, którego znaki przypominały kliny, na podobieństwo toru lotu poświęconych mu żurawi *. Pismo to miał sprowadzić do Grecji Kadmos , zmieniając w nim jednak kolejność liter. Ze względu na to, że litera alfa przypomina kształtem woła i Beocja jest "krainą wołów", pozostawił ją na pierwszej pozycji – litera alfa znalazła się tam na znak tego, że greckie słowo alphe oznacza zeszyt, słowo alphein wynajdywać, a Alfejos jest największą rzeką (zob. etymologia ludowa ). Pozostałe spółgłoski greckie mieli utworzyć Symonides z Samos i Epicharm z Sycylii, pozostałe dwie samogłoski mieli dodać kapłani Apollina by jedna samogłoska przypadała na każdą ze strun liry boga. Mitologiczny przekaz o przeniesieniu alfabetu do Grecji przez Fenicjanina Kadmosa jest jedną z przesłanek świadczących o jego fenickim pochodzeniu. Mitografowie rzymscy podają podobny mit o przeniesieniu alfabetu do Italii przez Ewandera z Arkadii . Jego matka Karmenta ustaliła piętnaście znaków pisma łacińskiego .* Podobieństwo pisma Kadmosa do klinów może wskazywać na pochodzenie alfabetu greckiego z alfabetu ugaryckiego , na co wskazuje też znaczne podobieństwo greckich nazw liter do odpowiadających im nazw ugaryckich grecki sam z kolei dał początek bardzo wielu alfabetom, najbardziej znane to alfabet łaciński (poprzez alfabet etruski ) oraz cyrylica . Inne języki zapisywane za pomocą alfabetu greckiegoInskrypcja w alfabecie frygijskim stanowiąca część Grobu Midasa w tzw. Mieście Midasa (tur. Midas Şehr)Alfabetu greckiego od starożytności do dziś używa się nie tylko do zapisu języka greckiego, ale też wielu języków ludów znajdujących się w zasięgu wpływów kultury starożytności za pomocą alfabetu greckiego zapisywano:Większość języków Azji Mniejszej , np. będące w użyciu w latach 800-300 alfabety używane do zapisu języka lidyjskiego i frygijskiego były to nieznacznie zmodyfikowane wczesne formy alfabetu greckiego – podobnie jak alfabety ludów języki paleobałkańskie , np. język tracki . Dla innych języków i dialektów używanych na obszarach sąsiadujących z terenami zamieszkanymi przez Greków, takich jak język macedoński , nie znamy żadnych ciągłych tekstów, a tylko zapisane alfabetem greckim pojedyncze słowa w tekstach południowej Francji zachowały się inskrypcje w języku galijskim (ok. 300 hebrajski Biblii wydanej przez Orygenesa (Hexaplus).Język baktryjski (ok. 250-800 [1] .Alfabet koptyjski to używany do dziś alfabet grecki uzupełniony od kilka liter z demotyki . Język nubijski w Makurii (obecnie Sudan ) był do XV w. zapisywany alfabetem greckim uzupełnionym o trzy litery koptyjskie, dwa znaki wywodzące się z pisma Meroe , i dwuznakiem złożonym z dwóch greckich liter gamma do zapisu ŋ .Zachował się pochodzący z VIII w. tekst arabskojęzyczny zapisany alfabetem czasach nowożytnych za pomocą alfabetu greckiego zapisywano: Język turecki prawosławnych Turków (Karmanlidów) często zapisywany był za pomocą alfabetu greckiego i nazywany "Karamanlidika".Od XV w. dialekt toskijski języka albańskiego . Drukarnia w Moschopolis w XVIII w. wydrukowała w alfabecie greckim kilka albańskojęzycznych tekstów. Dopiero w 1908 odbyła się konferencja w Bitoli , podczas której przyjęto i ustandaryzowano alfabet łaciński dla obu dialektów albańskich (toskijskiego i gegijskiego). Do dziś jednak mówiący dialektem arwantyjskim (odmianą dialektu toskijskiego) Albańczycy w Grecji używają opartego na greckim alfabetu dialekty południowosłowiańskie zbliżone do współczesnego macedońskiego zachowały się jako zapisy w alfabecie greckim. Współczesny język macedoński używa jednak alfabetu cyrylickiego Język aromański (zbliżony do języka rumuńskiego dialekt zamieszkujących Grecję Wołochów ) zapisuje się często za pomocą alfabetu greckiego. Nie istnieje jeszcze ustandaryzowana ortografia języka aromańskiego, wydaje się jednak, że przyjmie się pismo łacińskie i ortografia języka rumuńskiego. Język gagauski , turecki język używany w Mołdawii (do 1957, kiedy przyjęto cyrylicę. Obecnie używa się alfabetu łacińskiego i ortografii wzorowanej na tureckiej).Surguch, język turecki używany przez niewielką liczbę prawosławnych w północnej język używany przez pewne grupy Tatarów na Krymie , różny od języka Tatarów Krymskich, do XX w. zapisywano za pomocą alfabetu greckiego. Alfabet grecki w HTMLZnaki klasycznego alfabetu greckiego w HTML to:NazwaWymowanowogreckaMała literaWielka litera Encja HTML Alfa aαΑalpha, Alpha Beta wβΒbeta, Beta Gamma ghγΓgamma, Gamma Delta dhδΔdelta, Delta Epsilon eεΕepsilon, Epsilon Dzeta zζΖzeta, Zeta Eta eηΗeta, Eta Theta thθΘtheta, Theta Jota iιΙiota, Iota Kappa kκΚkappa, Kappa Lambda lλΛlambda, Lambda My mμΜmu, Mu Ni nνΝnu, Nu Ksi ksξΞxi, Xi Omikron oοΟomicron, Omicron Pi pπΠpi, Pi Rho rρΡrho, Rho Sigma sσΣsigma, Sigma Tau tτΤtau, Tau Ipsylon iυΥupsilon, Upsilon Phi fφΦphi, Phi Chi chχΧchi, Chi Psi psψΨpsi, Psi Omega oωΩomega, Omega Bibliografia Unicode , Marian Auerbach , Marian Golias, Gramatyka grecka Robert Graves , Mity greckie Oktawiusz Jurewicz , Gramatyka historyczna języka greckiego Ewa Wipszycka-Bravo (redakcja), Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu Inne hasła zawierające informacje o "Alfabet grecki": II wiek ... I wiek ... Brno ... Janusz Józefowicz ... Leonard Bernstein ... Klaudiusz Ptolemeusz ... 1908 ... 1863 ... Herodot ... Termometr ... Inne lekcje zawierające informacje o "Alfabet grecki": 019. Wielkie formy ukształtowania powierzchni Ziemi (plansza 4) ... 010b. Rzym (plansza 12) ... 46. Wybrane konflikty na świecie (plansza 15) ... Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Reklama Dodaj szkołę Nauka